فضیلت تسبیح تربت کربلا

و بهتر آن است كه حساب آن را با تسبيح ساخته از تربت حضرت حسين عليه السّلام نگاه دارد،و نگاه داشتن حساب تمام ذكرها با تسبيح ترتب حضرت حسين عليه السّلام مستحبّ است،و با خود داشتن تربت آن حضرت به طور پيوسته،مستحبّ و نگهدار از بلاها،و باعث ثواب بىrlm;انتهاست.نقل شده:حضرت فاطمه عليها السّلام در ابتدا رشتهrlm;اى از پشم تابيده،و بر آن گرهrlm;ها زده بود،كهrlm; به آن تسبيح مىrlm;گفتند،تا حضرت حمزة بن عبد المطلّب رضى اللّه عنه شهيد شد،پس حضرت فاطمه عليها السّلام از تربت قبر آن شهيد بزرگوار،خاك برگرفت، و تسبيح ساخت،و به آن خدا را تسبيح مىrlm;كرد،مردم نيز چنان كردند.چون حضرت حسين عليه السّلام به شهادت رسيد،ساختن تسبيح و ذكر گفتن با آن از تربت آن امام مظلوم مستحبّ شد.از حضرت صاحب الامر عليه السّلام روايت شده:هركه تسبيح تربت امام حسين عليه السّلامrlm; را در دست داشته باشد،و ذكر را فراموش كند،ثواب ذكر براى او نوشته مىrlm;شود.از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده:تسبيح تربتrlm; آن حضرت خود ذكر مىrlm;كند،بىrlm;آنكه آدمى بگويد:و فرمود:يك ذكر،يا استغفار،كه با آن گفته مىrlm;شود،برابر با هفتاد ذكر است،كه با چيز ديگرى گفته شود،و اگر بدون ذكر بگرداند،به هر دانه هفت تسبيح براى او نوشته مىrlm;شود،و به روايتrlm; ديگر،اگر با ذكر بگرداند،به ازاى هر دانه چهل حسنه براى او نوشته مىrlm;شود،و روايت شده:حوريان بهشت،چون فرشتهrlm;اىrlm; را مىrlm;بينند به زمين مىrlm;آيد،از او درخواست مىrlm;كنند كه تسبيح و تربت حضرت امام حسين عليه السّلام براى ما بياور.در حديثrlm; صحيح از حضرت موسى بن جعفر عليهما لاسّلام نقل شده:مؤمن مىrlm;بايد خالى از پنج چيز نباشد:مسواك،شانه،سجّادهrlm;اى كه بر روىrlm; آن نماز بجا آورد،و تسبيحى كه در آن سىrlm;وچهاردانه باشد،و انگشتر عقيق.و ظاهر آن است كه تسبيح خام و پخته هر دو خوبrlm; است،و خام بهتر است.از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده:هركه با تسبيح تربت قبر امام حسين عليه السّلام يك تسبيح بگويد،حقrlm; تعالى براى او چهارصد حسنه بنويسد،و چهارصد گناه از او محو كند،و چهارصد حاجت او را برآورد،و چهارصد درجه براى او بالا برد.و نيز روايت شده:مستحب است رشته تسبيح كبود باشد به رنگ آسمان،و از بعضى روايات استفاده مىrlm;شود،كه اگر زنانrlm; عدد ذكر را به انگشتان خود بشمارند افضل است،ولى احاديث فضيلت تربت به طور مطلق اكثر و اقوى است.دوم:مستحبrlm; است پس از سلام نماز واجب،سه مرتبه دست را تا روبروى صورت بلند كند و تا به زانو،يا نزديك زانو بازگرداند،و با هر مرتبه يك اللّه اكبر بگويد،چنانrlm;كه علىّ بن ابراهيم و سيّد ابن طاووس،و ابن بابويه،به سندهاى معتبر،از حضرت امام صادق عليه السّلام روايتrlm; كردهrlm;اند:مفضّل بن عمر از آن حضرت پرسيد:به چه علت نمازگزار،پس از سلام نماز سه مرتبه تكبير مىrlm;گويد و دست بر مىrlm;دارد؟فرمود: براى آنrlm;كه چون حضرت رسالت پناه صلى اللّه عليه و آله فتح مكه نمود،نماز ظهر را با اصحاب،كنار<<حجر الأسود>>بجا آورد،چون سلام نماز را به پايان برد،سه مرتبه تكبير گفت،و با هر نوبت دست برداشت،آنگاه گفت:
لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ اَنْجَزَ وَعْدَهُ وَنَصَرَ عَبْدَهُ وَاَعَزَّ جُنْدَهُ وَغَلَبَ الاَْحْزابَ وَحْدَهُ فَلَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ يُحْيى وَيُميتُ وَهُوَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ
معبودى جز خدا نيست،يكتاست،يكتاست،يكتاست،به وعدهrlm;اش وفا كرد،و بندهrlm;اش را يارى نمود،و سپاهش را نيرومند گرداند،و بر گروههاى كفر به تنهايى چيره شد،پس فرمانروايى و ستايش براى اوست،زنده مىrlm;كند،و مىrlm;ميراند،و او بر هر چيز تواناست.
آنگاه رو به جانب اصحاب كرد و فرمود:اين تكبير و اين دعا را،پس از هر نماز واجب ترك نكنيد چه هر كه پس از سلام نماز چنين كند،شكر نعمت خدا را بر تقويت اسلام و لشكر اسلام ادا كرده است.در حديث صحيح نقل شده:چون حضرت صادق عليه السّلامrlm; از نماز فارغ مىrlm;شدند،دستها را بالاى سر مبارك خود بلند مىrlm;كردند،و دعا مىrlm;كردند.و از حضرت باقر عليه السّلام روايت شده: هر بندهrlm;اى كه دستها را به سوى خدا بردارد،حق تعالى حيا مىrlm;كند،دستهاى او را خالى بازگرداند،بنابراين وقتى كه دعا مىrlm;كنيد،دستها را فرود نياوريد،مگر آنrlm;كه بر سر و روى خود بكشيد.سوم:كينى به سند معتبر از حضرت باقر عليه السّلام روايت كردهrlm; هركه پس از نماز واجب،پيش از آنrlm;كه پاهاى خود را بگرداند،سه مرتبه اين دعا را بخواند،خدا گناهان او را بيامرزد،هرچند در كثر مانند شن های كف درياباشند.
اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ ذُوالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ
آمرزش مىrlm;طلبم از خدا،كه معبودى جز او نيست،زنده و به خود پاينده و صاحب بزرگى و بزرگوارى است و به سوى او باز مىrlm;گردم.
و در روايات ديگر وارد شده:هركه اين استغفار را،هر روز بخواند، حق تعالى چهل گناه كبيره او را بيامرزد. چهارم:كلينى به سند معتبر از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده:اين دعا را پس از هر نماز ترك نكن:
اُعيذُ نَفْسى وَما رَزَقَنى رَبّى بِاللَّهِ الْواحِدِ الصَّمَدِ الَّذى لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوا اَحَدٌ وَاُعيذُ نَفْسى وَما رَزَقَنى رَبّى بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ وَمِنْ شِرِّ غاسِقٍ اِذا وَقَبَ وَمِنْ شَرِّ النَّفّاثاتِ فِى الْعُقَدِ وَمِنْ شَرِّ حاسِدٍ اِذا حَسَدَ وَاُعيذُ نَفْسى وَما رَزَقَنى رَبّى بِرَبِّ النّاسِ مَلِكِ النّاسِ اِلهِ النّاسِ مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنّاسِ الَّذى يُوَسْوِسُ فى صُدُورِ النّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنّاسِ
خودم را و آنچه پروردگارم روزىrlm;ام نموده پناه مىrlm;دهم به خداى يگانه بىrlm;نياز كه نزاده،و زاده نشده است،و احدى همتاى او نبوده،و خودم را و آنچه پروردگارم روزىrlm;ام نموده،پناهrlm; مىrlm;دهم،به پروردگار سپيدهrlm;مان از هرچه آفريد،و از گزند شب تيره زمانى كه تاريكىrlm;اش درآيد،و از شرّ دمندگان در گرهrlm;ها،و از شر حسود هنگامى كه حسد ورزد،خود را و آنچه پروردگارم روزىrlm;ام نمود پناه مىrlm;دهم به پروردگار آدميان،فرماندهrlm; آدميان،پرستيده آدميان،از گزند وسوسهrlm;گر پنهانكار،كه وسوسه مىrlm;كند در سينهrlm;هاى مردم از جنّ،و آدمى.
پنجم:شيخ كلينى به سند معتبر از على بن مهزيار روايت كرده:محمد بن ابراهيم به حضرت هادى عليه السّلام نوشت:اى سيّد من،اگر مصلحت مىrlm;دانى،دعايى به من بياموز،كه بعد از هر نماز بخوانم،تا حق تعالى به سبب آن،خير دنيا و آخرت را براى منrlm; گرد آورد.آن حضرت در پاسخ او نوشت،مىrlm;گويى:
اَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَريمِ وَعِزَّتِكَ الَّتى لا تُرامُ وَقُدْرَتِكَ الَّتى لا يَمْتَنِعُ مِنْها شَىْءٌ مِنْ شَرِّ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَمِنْ شَرِّ الاَْوْجاعِ كُلِّها.
پناه مىrlm;آورم به جلوه بزرگوارت،و عزّتت كه نسبت به آن سوءقصد نشود،و قدرتت كه چيزى از آن امتناع نورزد،از شر دنيا و آخرت،و از شرّ همه دردها.
و در بعضى از روايات اين دنباله را دارد:
وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
و جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ.
ششم:كلينى و ابن بابويه به سندهاى صحيح و غير صحيح از حضرت باقر و صادق عليهما السّلام روايت كردهrlm;اند:كمتر چيزى كه تو را پس از نماز واجب از دعا مجزى است، اين است كه بگويى:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ كُلِّ خَيْرٍ اَحاطَ بِهِ عِلْمُكَ وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ كُلِّ شَرِّ اَحاطَ بِهِ عِلْمُكَ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ عافِيَتَكَ فى اُمُورى كُلِّها وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْىِ الدُّنْيا وَعَذابِ الاْخِرَةِ.
خدايا از تو مىrlm;خواهم،از هر چيزى كه دانشت آن را فرا گرفته،و پناه مىrlm;آورم به تو،از هر شرّى كهrlm; دانشت آن را فرا گرفته است،خدايا سلامتى كامل را در همه امورم از تو مىrlm;خواهم،و به تو پناه مىrlm;آورم از خوارىrlm; دنيا و عذاب آخرت.
و در روايت ابن بابويه است :
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ
خدايا درود فرست بر محمّد و خاندان محمد. خدايا از تو مىrlm;خواهم.
تا آخر دعا.هفتم،مستحبّ است نمازگزار چون از نماز فارغ شود،بگويد:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَجِرْنى مِنَ النّارِ وَاَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ وَزَوِّجْنىِ الْحُورَ الْعينَ
خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و مرا از آتش امان ده،و وارد بهشت كن،و حور العين را به همسرىrlm;ام درآور،
چنانrlm;كه در حديث معتبر از حضرت امير مؤمنان عليه السّلام نقل شده:بنده بايد از نماز فارغ نشود،تا از خدا بهشت را بخواهد،و از دوزخrlm; به او پناه برد،و نيز بخواهد كه حور العين را به همسرى او درآورد.